آه، قلب من

شعری کوتاه از بنیان‌گذار زبان اسپرانتو، لودویک زامنهوف (۱۸۵۹-۱۹۱۷). این شعر را اولین نوشته ادبی منتشر شده به زبان اسپرانتو می‌دانند. او این شعر را کمی پیش از کتاب اونوا لیبرو منتشر کرد (۱۸۸۷ میلادی) که در آن برای اولین بار زبان اسپرانتو را شرح داد.
در این شعر می‌توان اشتیاق و شادمانی زامنهوف را از به سرانجام رسیدن کار زبان نوساخته‌اش دید. او زبانی ساخته که می‌تواند مردمان سراسر جهان را به هم پیوند دهد و برادری را در میان نوع بشر بپراکند. او کاری کرده که هیچ‌کس تاکنون در جهان نکرده‌است: او دیوارهای میان مردمان را فروریخته‌است! همان‌طور که خود زمانی گفت:

خراب کنید! خراب کنید این دیوارهایی را که میان مردمان جدایی افکنده‌اند!

او را در این شعر در اوج خوشحالی می‌بینیم. با قلبی که می‌خواهد از سینه به بیرون بجهد. خوشحالی ساده و بی‌پیرایهٔ زامنهوف در این شعر، هر خوانندهٔ‌ آگاه و باذوقی را سر شوق می‌آورد :)

نام شعر: آه، قلب من (Ho, mia kor')
سراینده: لودیک زامنهوف
برگردان فارسی از خودم

آه، قلب من، پریشان مزن،
حال از سینه من بیرون مرو!
من اکنون به زحمت خود را نگه داشته‌ام،
آه، قلب من!
آه، قلب من! پس از کوششی طولانی،
در ساعت سرنوشت‌ساز پیروز نخواهم شد؟
کافیست! ضربانت را آرام کن،
آه، قلب من!