نام شعر: سونِت شمارهٔ ۱۱۶ شکسپیر (Sonnet CXVI)
سراینده: ویلیام شکسپیر
برگرداننده به پارسی: دکتر میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی (از صفحات XIII و XIV پیشگفتار سوگنمایش شاه ریچارد سوم، چاپ اول ۱۳۷۹، موسسهٔ انتشارات امیرکبیر - شابک: ۹۶۴-۰۰-۰۷۰۴-۸)
Let me not to the marriage of true minds
مگذار من بر سر راه پیوند ذهن‌های راست‌پیمان
Admit impediments. Love is not love
بپذیرم مانع‌ها را. آن عشقی عشق نیست
Which alters when it alteration finds,
که دگرگون می‌شود هنگامی که دگرگونی‌ها را برمی‌سهد
Or bends with the remover to remove:
یا خم می‌شود با سِتُرَنده تا بِستُرَد:
O no; it is an ever-fixed mark,
آه، نه! عشق، دریا-نشانه‌ای است همواره پابرجای،
That looks on tempests, and is never shaken;
که به توفان‌ها می‌نگرد و هرگز نمی‌لرزد؛
It is the star to every wandering bark,
عشق، ستاره‌ای است برای هر کشتی سرگردان،
Whose worth's unknown, although his height be taken.
که ارزشِ آن ناشناخته است، هرچند که بلندایش اندازه گرفته می‌شود
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
عشق، بازیچهٔ زمانه نیست، هرچند که لبان و گونه‌های گلگون
Within his bending sickle's compass come;
اندر پرهونِ داسِ خمیدهٔ زمان می‌آیند؛
Love alters not with his brief hours and weeks,
عشق با ساعت‌ها و هفته‌های کوتاه زمان دگرگون نمی‌شود،
But bears it out even to the edge of doom.
بلکه زمان را برمی‌تابد، حتی تا دم روز داوری.
If this be error and upon me proved,
اگر این ادعا ایرنگ باشد و در من آزموده شود،
I never writ, nor no man ever loved.
من هرگز نسروده‌ام، و هم هیچ انسان هرگز عشق نورزیده‌است.